Індыйскі суддзя Пхансалкар-Джоши (S. S. Phansalkar-Joshi) вынес прысуд па абвінавачванні ў забойстве, абапіраючыся на дадзеныя сканаванні мозгу абвінавачванай падчас допыту. Падставай да абвінавачвання паслужыла інфармацыя, атрыманая з дапамогай сістэмы BEOS (Brain Electrical Oscillations Signature – праверка электрычных ваганняў мозгу).
Сістэму BEOS распрацаваў былы нейрахірург, а цяпер адзін з кіроўных нейробиологов Чампади Раман Мукундан (Champadi Raman Mukundan) з Нацыянальнага інстытута здароўя мозгу і нейробиологии (National Institute of Mental Health and Neuro Sciences) у г. Бангалор (Bangalore), Індыя. У працы гэтай сістэмы выкарыстоўваецца прынцып утоенага падазрону (silent suspect) і ЭЭГ (электраэнцэфалаграма) мозгу. Калі падазраванаму зачытваюць матэрыялы справы аб акалічнасцях злачынства, сістэма BEOS перадае следчым які адпавядае малюначак. Калі выбліскі актыўнасці мозгу зафіксаваныя ў тых абласцях, дзе іх не павінна быць, следчы можа скласці, што падазраваны і здзейсніў дадзенае злачынства. Распрацоўнікі настойваюць, што сістэма BEOS здольная адрозніць рэакцыю сведкі падзей ад сучаснасці ўдзельніка або саўдзельніка злачынстваў.
Забойства, у якім прызнаная вінаватай жанчына, адбылося ў чэрвені гэтага года ў горадзе Пун (Pune), штат Махараштра (Maharashtra). Суддзя прывёў дадзеныя сканаванні ў якасці доказу таго, што мозг жанчыны ўтрымоўвае «эмпірычныя веды» аб акалічнасцях злачынства, якія яна не магла бы мець, калі бы не была на месцы злачынства ў момант здзяйснення забойства. У якасці дадатковага аргументу суддзя прыклаў да свайго рашэння выступ у абарону магчымасцяў сістэмы BEOS на 9 старонках.
Нягледзячы на перакананасць індыйскага суддзі, шматлікія навукоўцы дагэтуль не могуць знайсці адзіны метад нават для азначэння шчырасці чалавека. Доўгія гады абмяркоўваецца рэальная эфектыўнасць дэтэктараў хлусні. Тым не менш, тэхналогія BEOS, выкарыстаная для атрымання доказаў віны, дагэтуль не мінула незалежнае тэставанне. Публікацый аб ёй няма ні ў адным сур'ёзным навуковым часопісе.